XeaeX
New member
Sıra tabanlı açık dünya rol yapma oyunları elbet oyun dünyasının son devirlerinde en favori tiplerden birisi değil. Lakin bir daha de hatırı sayılır bir kitleye ve kitle potansiyeline sahip. Bu yüzden her yıl bir yahut iki adet doyurucu sıra tabanlı açık dünya rol yapma oyunu görüyoruz diyebiliriz. Bu yıl bunların en başında Baldur’s Gate III gelmesini bekliyordum fakat ne yazık ki tam sürümün bu yıl çıkmayacağı belirtildi. Bu boşluğu da doldurabilmesi için bir oyuna güvenmiştim: Pathfinder: Wrath of the Righteous. Aslında aradığım imal Divinity ve Baldur’s Gate’ten dolayı tam olarak yeni Pathfinder: Wrath of the Righteous’tu. Bu ortada konusu açılmışken özetlemek gerekirse diğer bir oyundan daha bahsedeyim. Her ne kadar çıkacağı periyoda kadar ismini duymamış olsam da bu tipi sevenlerin Solasta: Crown of the Magister’a bakmasını öneriyorum. Artık bu incelememizin konusu olan Pathfinder: Wrath of the Righteous’a dönelim.
Yayıncılığını META Publishing ve Owlcat Games’in yaptığı geliştiriciliğini ise Owlcat Games’in yaptığı Pathfinder: Wrath of the Righteous, klasik bir sıra tabanlı rol yapma oyunu. FRP oynayanların yahut daha evvel bu üslupta bir oyun oynayanlar epeyce aşina olduğu bir üretim. Lakin geliştiren stüdyo daha fazlaca bu tıp oyunları sevenlerin bir ortaya geldiği bir takım olduğu için yeri biraz daha başka. Bilhassa birinci oyunda ve ikinci oyundaki kickstarter’da elde ettikleri takviyelerle bu oyunları görme bahtı yakaladık.
Karakter Yaratma Ekranı
Bu üslup her oyunun şayet olmazsa olmazı kaliteli bir karakter yaratma ekranıdır. Bu oyunun karakter yaratma ekranı ise kimi açılardan epeyce âlâ birtakım açılardan ne yazık ki sınıfta kalmış durumda. Güzel olduğu kısımdan başlayalım. Oyunda karakterinizin yetenekleri, puan dağılımları, ırkı ve sınıfı üzere kısımları epey ayrıntılı bir biçimde özelleştirebiliyorsunuz. Özelleştirirken de karakterinizin gelecekte nasıl bir yol izleyeceğine dair de ufak fikirler edinerek özelleştiriyorsunuz. Yani bana göre çok kaliteli bir kısım olmuş. Bu taraftaki sınıfta kalan kısım ise karakterin fizikî özellikleri. Karakterin, dış görünüşü ile alakalı ne yazık ki epey fazla özelleştirme yapamıyorsunuz. Bu durum kimileriniz için hayli değerli olmasa da bu biçimdesine özgürlük sunmayı hedefleyen bir oyun için bence fazlaca gerekli bir özellik.
Zorluk Düzeyi Çeşitli
Oyunun başlangıcında hoşuma giden bir öteki ayrıntı ise oyunun zorluk düzeyi. Oyunda birkaç farklı zorluk düzeyi bulunuyor ve her düzeyin kendine göre farklılıkları oluyor. Yani yalnızca düşmanlar daha yavaş ölür üzere bir sıradanlik yok. Ayrıyeten istediğiniz zorluğa aldıktan daha sonra farklılıkları da dilediğiniz üzere değiştirebiliyorsunuz. özetlemek gerekirse oyuna girerken karakterin fizikî özellikleri hariç neredeyse her şeyi dilediğiniz üzere özelleştirebiliyorsunuz. Bu da bu tıpta bir oyun için çok sevindirici.
Oyuna girmeniz ile bir arada klasikleşmiş bir biçimde ufak cihan tanıtımı olmuyor. Direkt oyuna başlıyorsunuz ve bulunduğunuz bölgeye şeytanlar saldırıyor. O sırada da karakterleri, cihanı ve öyküyü yavaş yavaş keşfetmeye başlıyorsunuz. Direkt kıssaya girmek yerine bu stil bir giriş olması şahsen benim epey hoşuma gitti. Oyunun öyküsü için özetlemek gerekirse şu biçimde demeliyim: Bu şekil oyunlarla şimdi birebir usulde bir kıssaya sahip. Şaşırtmıyor ancak takip ettiriyor. Öykü ise tercihlerinize göre önemli manada şekilleniyor. Bu yüzden kararlarınızı verirken düzgün düşünün.
Oynanış
Bu şekil bir oyunun olağan olarak oynanış kısmı hatta daha fazlaca savaş mekaniklerinin olduğu kısım daha değerli diyebilirim. Oyunun diyalogları da aslında bu tıpta bir oyun için oynanış hatta yerine bakılırsa savaş mekaniği sayılabilir. Oyunun diyalog kısmı çok başarılı ve detaylı. Nadiren istediğim yanıtı seçeneklerde bulamadım (mantık çerçevesi dahilinde). Ayrıyeten karakterlerin ve etrafın tasvirini de bir daha diyalog penceresinden fazla net ve ayrıntılı bir biçimde yapıyor oyun.
Savaşlar
Oyunun savaş kısmı ise açık konuşmak gerekirse en keyif almadığım yer. Evet, dövüş üslubunda her ayrıntıya siz karar veriyorsunuz, yetenekler epey çeşitli lakin niçinse kâfi gelmedi. Fikir olarak her şey epey güzel fakat savaş kısımlarında tat alamadım. Bu benim alıştığım usule uygun olmadığı için olabilir. Olağanda sıra tabanlı mekaniğe sahip olan oyunların savaş kısımlarına bayılırım, bilhassa Divinity ve Baldur’s Gate 3 benim için bir çok keyifliydi bu hususta. Bu yüzden bu mevzuda bir tenkitte bulunmayacağım. Şayet oyunu oynamayı düşünüyor ve bu yazıyı okuyorsanız YouTube üzerinden savaş kısımlarını kendiniz izlemenizde yarar var. Sonuçta bu şekil bir oyun için son derece kıymetli lakin benim sevmeme niçinim şahsi mi yoksa nitekim bir sorun mu var anlayamadım.
Oyunun son bahsedeceğim kısmı ise sesler ve görseller. Görsel olarak bu stil bir oyundan aslında yalnızca hoş dizaynlar beklemek gerek. Bu oyun da size bunu veriyor. Dizaynlar şaşırtan bir düzeyde değil daha evvel aşina olduğunuz üslupta. özetlemek gerekirse ülkü olarak tanımlayabilirim. Çok fazla sistem zorlayan bir oyun olmadığını da söylemem gerek.
Oyunda biroldukça karakter için seslendirme yapılmış olması da sevindirici. Ayrıyeten müzikler ve ortam sesleri de bir daha görsellik üzere ülkü bir düzeydeydi.
Sonuç olarak Pathfinder: Wrath of the Righteous benim için keyifli vakit geçirdiğim, çaldığı vaktimin hakkını veren lakin ekstra bir şey vaat etmeyen bir oyun olarak kaldı diyebilirim. Katiyetle başarılı bir oyun Pathfinder: Wrath of the Righteous fakat Baldur’s Gate III’ün erken erişim versiyonunun bende yarattığı hasreti gidermedi. Bu da sizin fark ettiğiniz üzere çok şahsi bir yorum. Bu yüzden bu çeşidi sevenlere bu oyunu rahatlıkla tavsiye ediyorum. Dediğim üzere bu tıp için yılda bir yahut iki tane doyurucu oyun çıkıyor ve Pathfinder: Wrath of the Righteous da bu oyunlardan birisi.
0 puan için her şeyiyle makûs rezalet bir oyun, 10 puan için eksiksiz muazzam bir oyun ve 5 puan için de ortalama bir oyun dersek, Pathfinder: Wrath of the Righteous için puanım 7.5 olur.
Yayıncılığını META Publishing ve Owlcat Games’in yaptığı geliştiriciliğini ise Owlcat Games’in yaptığı Pathfinder: Wrath of the Righteous, klasik bir sıra tabanlı rol yapma oyunu. FRP oynayanların yahut daha evvel bu üslupta bir oyun oynayanlar epeyce aşina olduğu bir üretim. Lakin geliştiren stüdyo daha fazlaca bu tıp oyunları sevenlerin bir ortaya geldiği bir takım olduğu için yeri biraz daha başka. Bilhassa birinci oyunda ve ikinci oyundaki kickstarter’da elde ettikleri takviyelerle bu oyunları görme bahtı yakaladık.
Karakter Yaratma Ekranı
Bu üslup her oyunun şayet olmazsa olmazı kaliteli bir karakter yaratma ekranıdır. Bu oyunun karakter yaratma ekranı ise kimi açılardan epeyce âlâ birtakım açılardan ne yazık ki sınıfta kalmış durumda. Güzel olduğu kısımdan başlayalım. Oyunda karakterinizin yetenekleri, puan dağılımları, ırkı ve sınıfı üzere kısımları epey ayrıntılı bir biçimde özelleştirebiliyorsunuz. Özelleştirirken de karakterinizin gelecekte nasıl bir yol izleyeceğine dair de ufak fikirler edinerek özelleştiriyorsunuz. Yani bana göre çok kaliteli bir kısım olmuş. Bu taraftaki sınıfta kalan kısım ise karakterin fizikî özellikleri. Karakterin, dış görünüşü ile alakalı ne yazık ki epey fazla özelleştirme yapamıyorsunuz. Bu durum kimileriniz için hayli değerli olmasa da bu biçimdesine özgürlük sunmayı hedefleyen bir oyun için bence fazlaca gerekli bir özellik.
Zorluk Düzeyi Çeşitli
Oyunun başlangıcında hoşuma giden bir öteki ayrıntı ise oyunun zorluk düzeyi. Oyunda birkaç farklı zorluk düzeyi bulunuyor ve her düzeyin kendine göre farklılıkları oluyor. Yani yalnızca düşmanlar daha yavaş ölür üzere bir sıradanlik yok. Ayrıyeten istediğiniz zorluğa aldıktan daha sonra farklılıkları da dilediğiniz üzere değiştirebiliyorsunuz. özetlemek gerekirse oyuna girerken karakterin fizikî özellikleri hariç neredeyse her şeyi dilediğiniz üzere özelleştirebiliyorsunuz. Bu da bu tıpta bir oyun için çok sevindirici.
Oyuna girmeniz ile bir arada klasikleşmiş bir biçimde ufak cihan tanıtımı olmuyor. Direkt oyuna başlıyorsunuz ve bulunduğunuz bölgeye şeytanlar saldırıyor. O sırada da karakterleri, cihanı ve öyküyü yavaş yavaş keşfetmeye başlıyorsunuz. Direkt kıssaya girmek yerine bu stil bir giriş olması şahsen benim epey hoşuma gitti. Oyunun öyküsü için özetlemek gerekirse şu biçimde demeliyim: Bu şekil oyunlarla şimdi birebir usulde bir kıssaya sahip. Şaşırtmıyor ancak takip ettiriyor. Öykü ise tercihlerinize göre önemli manada şekilleniyor. Bu yüzden kararlarınızı verirken düzgün düşünün.
Oynanış
Bu şekil bir oyunun olağan olarak oynanış kısmı hatta daha fazlaca savaş mekaniklerinin olduğu kısım daha değerli diyebilirim. Oyunun diyalogları da aslında bu tıpta bir oyun için oynanış hatta yerine bakılırsa savaş mekaniği sayılabilir. Oyunun diyalog kısmı çok başarılı ve detaylı. Nadiren istediğim yanıtı seçeneklerde bulamadım (mantık çerçevesi dahilinde). Ayrıyeten karakterlerin ve etrafın tasvirini de bir daha diyalog penceresinden fazla net ve ayrıntılı bir biçimde yapıyor oyun.
Savaşlar
Oyunun savaş kısmı ise açık konuşmak gerekirse en keyif almadığım yer. Evet, dövüş üslubunda her ayrıntıya siz karar veriyorsunuz, yetenekler epey çeşitli lakin niçinse kâfi gelmedi. Fikir olarak her şey epey güzel fakat savaş kısımlarında tat alamadım. Bu benim alıştığım usule uygun olmadığı için olabilir. Olağanda sıra tabanlı mekaniğe sahip olan oyunların savaş kısımlarına bayılırım, bilhassa Divinity ve Baldur’s Gate 3 benim için bir çok keyifliydi bu hususta. Bu yüzden bu mevzuda bir tenkitte bulunmayacağım. Şayet oyunu oynamayı düşünüyor ve bu yazıyı okuyorsanız YouTube üzerinden savaş kısımlarını kendiniz izlemenizde yarar var. Sonuçta bu şekil bir oyun için son derece kıymetli lakin benim sevmeme niçinim şahsi mi yoksa nitekim bir sorun mu var anlayamadım.
Oyunun son bahsedeceğim kısmı ise sesler ve görseller. Görsel olarak bu stil bir oyundan aslında yalnızca hoş dizaynlar beklemek gerek. Bu oyun da size bunu veriyor. Dizaynlar şaşırtan bir düzeyde değil daha evvel aşina olduğunuz üslupta. özetlemek gerekirse ülkü olarak tanımlayabilirim. Çok fazla sistem zorlayan bir oyun olmadığını da söylemem gerek.
Oyunda biroldukça karakter için seslendirme yapılmış olması da sevindirici. Ayrıyeten müzikler ve ortam sesleri de bir daha görsellik üzere ülkü bir düzeydeydi.
Sonuç olarak Pathfinder: Wrath of the Righteous benim için keyifli vakit geçirdiğim, çaldığı vaktimin hakkını veren lakin ekstra bir şey vaat etmeyen bir oyun olarak kaldı diyebilirim. Katiyetle başarılı bir oyun Pathfinder: Wrath of the Righteous fakat Baldur’s Gate III’ün erken erişim versiyonunun bende yarattığı hasreti gidermedi. Bu da sizin fark ettiğiniz üzere çok şahsi bir yorum. Bu yüzden bu çeşidi sevenlere bu oyunu rahatlıkla tavsiye ediyorum. Dediğim üzere bu tıp için yılda bir yahut iki tane doyurucu oyun çıkıyor ve Pathfinder: Wrath of the Righteous da bu oyunlardan birisi.
0 puan için her şeyiyle makûs rezalet bir oyun, 10 puan için eksiksiz muazzam bir oyun ve 5 puan için de ortalama bir oyun dersek, Pathfinder: Wrath of the Righteous için puanım 7.5 olur.