Falcon
New member
Katar’ın nüfusu 2,6 milyon kişidir. Bu nüfusun %11,6’sını Katarlılar, %88,4’ünü ise ülkeye çalışmaya gelmiş olan ülkelerin fakir vatandaşları oluşturuyor. Katar’ın İnsan Hakları karnesi de çok düşüktür. Ülkesindeki yabancı çalışanlara “köle muamelesi” yaptığı söyleniyor.
Dünya Kupası turnuvası için yaptırdığı stadyumların inşaatında çalıştırılan yabancı emekçilerden 6,750’ünün yetersiz güvenlik önlemeleri niçiniyle ömrünü kaybettiği iiddia ediliyor.
Bir Katarlı yetkili ise bu sayının yalnızca 400-500 civarında olduğunu pişkince deklare etti. Güya olağan bir durummuş gibi…
Katar, İnsan Hakları konusunda erozyona uğrayan memleketler arası prestijini bir daha kazanmanın yolu olarak Dünya Kupasına mesken sahipliği yapmayı görmüştü. Bu emelle FIFA lideri Sepp Blatter başta olmak üzere bir fazlaca FIFA yetkilisine rüşvet dağıttığı ortaya çıktı. Gerçekten Blatter, Platini ve birtakım öteki üyeler gözaltına alınmış ve mahkemece mahkum edilmişlerdir.
Katar’la ilgili rüşvet argümanları FIFA yöneticileri ile sonlu kalmadı. Fransa, Almanya, Çin üzere ülkeler başta olmak üzere bir hayli ülkeye de çeşitli ekonomik avantajlar teklif edilerek, oylarını satın almaya çalıştığı tez edildi.
Yaz aylarında yapılması planlanan bu Dünya Kupasının, bir hayli ülkedeki liglere orta verilerek, kış aylarına aldırılmış olması da bu rüşvet argümanlarını doğrular niteliktedir. Bu yıl yapılan turnuvaya kadar hiç bir ülkede liglere orta verilmemiştir. Bu bir birincidir.
Bu husustaki haberlere internet sayfalarından ulaşabileceğiniz için fazla ayrıntıya girmiyorum.
Katar ile ilgili en son rüşvet savı, Avrupa Parlementosu Lider Yardımcısı Eva Kaili’ye yapılan operasyon ile ortaya çıktı. Katar, Yunanlı parlamenter Kaili ve dört başka yetkiliye, Katar’daki İnsan Hakları ihlallerini aklamak için rüşvet verdiği tez ediliyor.
Sicili bu biçimde bozuk bir ülkede, rüşvet argümanları eşliğinde düzenlenmiş olan bir turnuva ‘kirli’dir.
Peki evvelki turnuvalar pak miydi?
normal olarak hayır!
Kirlenme ve yozlaşma sporun sanayileşmesi ile paralel gelişmiştir. FIFA kadar Milletlerarası Olimpiyat Komitesi (IOC) de rüşvet skandalları ile çalkalanmıştır. Örneğin, Çin’in 2008’de konut sahipliği yaptığı Olimpiyat oyunlarını da rüşvetle aldığı uzun bir süre konuşulmuştur.
***
Endüstrileşen sporda paranın açamayacağı kapı yoktur. Şikenin nasıl organize bir surece dönüştüğünü en düzgün anlatan, Declan Hill’in Şike: Futbol ve Organize Suçlar isimli kitabını okumanızı kuvvetle tavsiye ediyorum. Bu kitabı okuyunca bir hayli kazanılan zaferin aslında çeşitli güçlerin yazıp, sahneye koyduğu birer senaryodan ibaret olduğunu nazaranceksiniz.
Son Dünya şampiyonu olduğundan, bu husustaki örneğimi Arjantin olarak seçtim:
Arjantin’in bugünkü futbol popülaritesinin perde gerisinde Kempes, Riquelme, Passarella, Batistuta üzere bir hayli efsane futbolcu var. Fakat bilhassa de Maradona… Bunun yanı sıra Arjantin’in bir Üçüncü Dünya Ülkesi olması ve diktatörlüğe karşı halkının verdiği uğraş de dünya halklarının ilgi ve sempatisini kazanmasına niye olmuştur. Devrik Lider Peron’un eşine yazılmış olan “Don’t Cry For Me Argentina” müziği hala en epey söylenen ve en epeyce beğenilen müziklerin başında gelmektedir.
Ancak futbolda elde ettikleri her muvaffakiyetin hak edilmiş zaferler olduğunu argüman edemeyiz. Size 1978 Dünya Kupası’nı örnek olarak anlatayım:
Arjantin, 1978 Dünya Kupası’nda, ikinci tıpta Peru’yla karşılaşacaktı ve finale çıkabilmek için Peru’yu en az 4-0 yenmek zorundaydı. Bu iş epeyce güç görünüyordu zira Peru çok iyi bir grup kurmuştu. Lakin Arjantin, Dünya Kupası’nı kazanmak zorundaydı ve Peru’nun darbeci generalleri de para kasveti çekiyorlardı.
Bu yüzden Arjantin’i yöneten darbeci diktatör Jorge Rafael Videla ve cuntanın öteki üç üyesi, Peru’nun dost cuntasına yardım etmeye karar verdiler. Arjantin, Peru’ya ivedilikle 35.000 ton parasız tahıl ve bir ölçü da silah verdi. Bu ortada Arjantin Merkez Bankası da, dondurulmuş olan 50 milyon dolarlık krediyi, Peru’ya ödenmek üzere özgür bıraktı.
Arjantin çalıştırıcısı Cesar Luis Menotti, maçtan evvel yaptığı konuşmaya, kalecisi ve kimi oyuncularını almadı. Zira bu oyuncular şikenin kokusunu almışlar ve şiddetle karşı çıkıyorlardı. Sonuçta Arjantin Peru’yu, finale çıkmasını mümkün kılacak bir sonuçla, 6-0 yendi. Finalde Hollanda’yı uzatmalarda attıkları gollerle yenerek şampiyon oldular. Bu, tahminen de şimdiye kadar rüşvetle kazanılan birinci Dünya Kupası’ydı.
Generallerin tek siyaseti, kendilerini elde edilen zaferlerle bağdaştırmaktı. Programladıkları en büyük zafer, Dünya Kupası’na konut sahipliği yapıp bu kupayı kazanmak ve Falkland Adaları’nı işgal etmekti.
Nitekim Arjantin, 1982 yılında Falkland Adalarını işgal etti. İngiltere ile yapılan 6 haftalık savaş kararında adaları terk ettiler. Aslında bu savaşın kısa sürmesinin arkasında da bir daha futbol vardı. Söylentilere bakılırsa, askeri rejimin Mayıs 1982’de Britanya’ya teslim olmasının asıl sebebi, savaşın uzaması halinde Arjantin’in İspanya’daki 1982 Dünya Kupası’na katılma hakkını kaybedecek olmasıydı.
***
Arjantin’in son Dünya Kupası şampiyonluğu hakkında da epey önemli argümanlar var. Bu tezleri en yiğit halde lisana getiren Cristiano Ronaldo oldu. Fas’a 1-0 elendikleri maçtan daha sonra, “Bu Dünya Kupası Arjantin’e verilmek isteniyor” dedi. Bu argümana bir fazlaca futbol yorumcusu da dayanak verdi.
Amacım Arjantin’in şampiyonluğunu tartışamaya açmak değil. Lakin bu son Dünya Kupası’nda Arjantin’e olan sempatimi yitirdim. Bilhassa Messi ve ekip arkadaşlarının, penaltı atışları ile kazandıkları Hollanda maçından daha sonra rakip oyunculara yaptıkları hareketler spor ahlakına hiç uymadı. Messi’nin yedek kulübesinin önüne gidip, Hollanda teknik heyetine yaptığı saygısızca hareketler yenilir, yutulur cinsten değildi. Şampiyonluk merasiminde giydiği Arap kostümü ise tüy dikti. Yalnızca bu fotoğraf bile, Katar’ın bu turnuva için harcadığı paraların sağladığı PR maliyetini karşılamaya yetmiştir.
bu biçimde bir futbolcunun Maradona ile özdeşleştirilmesini hazmedemiyorum. Maradona, bedeninde Che dövmesi olan, ABD’nin vermek istediği mükafatı, Küba’nın vereceği ödül niçiniyle reddeden bir büyük oyuncudur. Maradona gerçek bir efsanedir, Messi ise yalnızca hayli düzgün bir futbolcu…
Instagram
Dünya Kupası turnuvası için yaptırdığı stadyumların inşaatında çalıştırılan yabancı emekçilerden 6,750’ünün yetersiz güvenlik önlemeleri niçiniyle ömrünü kaybettiği iiddia ediliyor.
Bir Katarlı yetkili ise bu sayının yalnızca 400-500 civarında olduğunu pişkince deklare etti. Güya olağan bir durummuş gibi…
Katar, İnsan Hakları konusunda erozyona uğrayan memleketler arası prestijini bir daha kazanmanın yolu olarak Dünya Kupasına mesken sahipliği yapmayı görmüştü. Bu emelle FIFA lideri Sepp Blatter başta olmak üzere bir fazlaca FIFA yetkilisine rüşvet dağıttığı ortaya çıktı. Gerçekten Blatter, Platini ve birtakım öteki üyeler gözaltına alınmış ve mahkemece mahkum edilmişlerdir.
Katar’la ilgili rüşvet argümanları FIFA yöneticileri ile sonlu kalmadı. Fransa, Almanya, Çin üzere ülkeler başta olmak üzere bir hayli ülkeye de çeşitli ekonomik avantajlar teklif edilerek, oylarını satın almaya çalıştığı tez edildi.
Yaz aylarında yapılması planlanan bu Dünya Kupasının, bir hayli ülkedeki liglere orta verilerek, kış aylarına aldırılmış olması da bu rüşvet argümanlarını doğrular niteliktedir. Bu yıl yapılan turnuvaya kadar hiç bir ülkede liglere orta verilmemiştir. Bu bir birincidir.
Bu husustaki haberlere internet sayfalarından ulaşabileceğiniz için fazla ayrıntıya girmiyorum.
Katar ile ilgili en son rüşvet savı, Avrupa Parlementosu Lider Yardımcısı Eva Kaili’ye yapılan operasyon ile ortaya çıktı. Katar, Yunanlı parlamenter Kaili ve dört başka yetkiliye, Katar’daki İnsan Hakları ihlallerini aklamak için rüşvet verdiği tez ediliyor.
Sicili bu biçimde bozuk bir ülkede, rüşvet argümanları eşliğinde düzenlenmiş olan bir turnuva ‘kirli’dir.
Peki evvelki turnuvalar pak miydi?
normal olarak hayır!
Kirlenme ve yozlaşma sporun sanayileşmesi ile paralel gelişmiştir. FIFA kadar Milletlerarası Olimpiyat Komitesi (IOC) de rüşvet skandalları ile çalkalanmıştır. Örneğin, Çin’in 2008’de konut sahipliği yaptığı Olimpiyat oyunlarını da rüşvetle aldığı uzun bir süre konuşulmuştur.
***
Endüstrileşen sporda paranın açamayacağı kapı yoktur. Şikenin nasıl organize bir surece dönüştüğünü en düzgün anlatan, Declan Hill’in Şike: Futbol ve Organize Suçlar isimli kitabını okumanızı kuvvetle tavsiye ediyorum. Bu kitabı okuyunca bir hayli kazanılan zaferin aslında çeşitli güçlerin yazıp, sahneye koyduğu birer senaryodan ibaret olduğunu nazaranceksiniz.
Son Dünya şampiyonu olduğundan, bu husustaki örneğimi Arjantin olarak seçtim:
Arjantin’in bugünkü futbol popülaritesinin perde gerisinde Kempes, Riquelme, Passarella, Batistuta üzere bir hayli efsane futbolcu var. Fakat bilhassa de Maradona… Bunun yanı sıra Arjantin’in bir Üçüncü Dünya Ülkesi olması ve diktatörlüğe karşı halkının verdiği uğraş de dünya halklarının ilgi ve sempatisini kazanmasına niye olmuştur. Devrik Lider Peron’un eşine yazılmış olan “Don’t Cry For Me Argentina” müziği hala en epey söylenen ve en epeyce beğenilen müziklerin başında gelmektedir.
Ancak futbolda elde ettikleri her muvaffakiyetin hak edilmiş zaferler olduğunu argüman edemeyiz. Size 1978 Dünya Kupası’nı örnek olarak anlatayım:
Arjantin, 1978 Dünya Kupası’nda, ikinci tıpta Peru’yla karşılaşacaktı ve finale çıkabilmek için Peru’yu en az 4-0 yenmek zorundaydı. Bu iş epeyce güç görünüyordu zira Peru çok iyi bir grup kurmuştu. Lakin Arjantin, Dünya Kupası’nı kazanmak zorundaydı ve Peru’nun darbeci generalleri de para kasveti çekiyorlardı.
Bu yüzden Arjantin’i yöneten darbeci diktatör Jorge Rafael Videla ve cuntanın öteki üç üyesi, Peru’nun dost cuntasına yardım etmeye karar verdiler. Arjantin, Peru’ya ivedilikle 35.000 ton parasız tahıl ve bir ölçü da silah verdi. Bu ortada Arjantin Merkez Bankası da, dondurulmuş olan 50 milyon dolarlık krediyi, Peru’ya ödenmek üzere özgür bıraktı.
Arjantin çalıştırıcısı Cesar Luis Menotti, maçtan evvel yaptığı konuşmaya, kalecisi ve kimi oyuncularını almadı. Zira bu oyuncular şikenin kokusunu almışlar ve şiddetle karşı çıkıyorlardı. Sonuçta Arjantin Peru’yu, finale çıkmasını mümkün kılacak bir sonuçla, 6-0 yendi. Finalde Hollanda’yı uzatmalarda attıkları gollerle yenerek şampiyon oldular. Bu, tahminen de şimdiye kadar rüşvetle kazanılan birinci Dünya Kupası’ydı.
Generallerin tek siyaseti, kendilerini elde edilen zaferlerle bağdaştırmaktı. Programladıkları en büyük zafer, Dünya Kupası’na konut sahipliği yapıp bu kupayı kazanmak ve Falkland Adaları’nı işgal etmekti.
Nitekim Arjantin, 1982 yılında Falkland Adalarını işgal etti. İngiltere ile yapılan 6 haftalık savaş kararında adaları terk ettiler. Aslında bu savaşın kısa sürmesinin arkasında da bir daha futbol vardı. Söylentilere bakılırsa, askeri rejimin Mayıs 1982’de Britanya’ya teslim olmasının asıl sebebi, savaşın uzaması halinde Arjantin’in İspanya’daki 1982 Dünya Kupası’na katılma hakkını kaybedecek olmasıydı.
***
Arjantin’in son Dünya Kupası şampiyonluğu hakkında da epey önemli argümanlar var. Bu tezleri en yiğit halde lisana getiren Cristiano Ronaldo oldu. Fas’a 1-0 elendikleri maçtan daha sonra, “Bu Dünya Kupası Arjantin’e verilmek isteniyor” dedi. Bu argümana bir fazlaca futbol yorumcusu da dayanak verdi.
Amacım Arjantin’in şampiyonluğunu tartışamaya açmak değil. Lakin bu son Dünya Kupası’nda Arjantin’e olan sempatimi yitirdim. Bilhassa Messi ve ekip arkadaşlarının, penaltı atışları ile kazandıkları Hollanda maçından daha sonra rakip oyunculara yaptıkları hareketler spor ahlakına hiç uymadı. Messi’nin yedek kulübesinin önüne gidip, Hollanda teknik heyetine yaptığı saygısızca hareketler yenilir, yutulur cinsten değildi. Şampiyonluk merasiminde giydiği Arap kostümü ise tüy dikti. Yalnızca bu fotoğraf bile, Katar’ın bu turnuva için harcadığı paraların sağladığı PR maliyetini karşılamaya yetmiştir.
bu biçimde bir futbolcunun Maradona ile özdeşleştirilmesini hazmedemiyorum. Maradona, bedeninde Che dövmesi olan, ABD’nin vermek istediği mükafatı, Küba’nın vereceği ödül niçiniyle reddeden bir büyük oyuncudur. Maradona gerçek bir efsanedir, Messi ise yalnızca hayli düzgün bir futbolcu…