Birhan Keskin’in “Kargo” Şiiri Hangi Kitapta? (Ve Neden Erkekler Bu Şiiri Lojistik Planı Zannediyor!)
Selam sevgili forum ahalisi!
Dün gece saat 02:37’de, bir bardak çayın ve üç tane “bu son” dediğim bisküvinin eşliğinde bir tartışmanın tam ortasında buldum kendimi: Birhan Keskin’in “Kargo” şiiri hangi kitapta?
Normal bir insan Google’a yazar, cevabı bulur ve hayatına devam eder, değil mi?
Ama biz değil. Bizim forumun DNA’sında “normal davranmak” diye bir şey yok zaten.
O yüzden dedim ki, madem bu şiir hem kalp kırıyor hem de adrese teslim duygular gönderiyor, biz de biraz mizahla açalım bu konuyu. Hem erkeklerin “kargo takip numarasını” çözer gibi şiir analiz etme çabalarını, hem de kadınların “şiirdeki duygusal paketi” hissetme yeteneklerini konuşalım.
---
Erkekler İçin: Bu Şiir Bir Teslimat Süreci Değil!
Erkek forumdaşlarımı çok seviyorum ama bir itiraf gelsin: Birhan Keskin’in “Kargo” şiirini okuyan bir erkek, genelde şu aşamalardan geçiyor:
“Tamam, şiirin adı Kargo, demek ki bir şey gönderiliyor. Kime? Nereye? Ne kadar sürede ulaşır?”
“Acaba şiirde bahsedilen şey UPS mi, PTT mi?”
“Kesin metaforik ama yine de fiyat karşılaştırması yapmak lazım.”
Bir arkadaş vardı, şiiri okuduktan sonra ciddiyetle sordu:
> “Abi, bu şiirdeki paket sigortalı mı?”
Hayır sevgili dostum, bu şiir sigorta kapsamına girmeyen duygularla dolu. İçinde “ağır hasar görmüş kalpler”, “geç teslim edilen sevgiler” ve “teslim alınmadan geri dönen umutlar” var.
Yani “kargo bekleyen” değil, “kendisini bir başkasına gönderen” bir ruh halinden bahsediyoruz.
---
Kadınlar İçin: Duygu Teslimatı Başarıyla Gerçekleşti
Kadın forumdaşlar bu şiiri okuyor, derin bir nefes alıyor ve gözleri uzaklara dalıyor:
> “Ah… tam da ben böyle hissediyorum.”
Birhan Keskin’in şiirlerinde zaten o “kalbi bir zarfın içine koyup postalamak” duygusu hep vardır. “Kargo” şiirinde de o ince sızı, o teslim alınmamış sevgi halini öyle bir anlatır ki, kadın okurlar bir anda “benim de gönderemediğim bir şeyler vardı” moduna girer.
Sonra biri yazar:
> “Kızlar, ben eski sevgilime şiiri story attım, o da kalp bıraktı. Ne yapmalıyım?”
Ve işte o anda forum bir kriz masasına döner:
- Erkekler: “O kalp bir hata tıklaması olabilir, önemsemeyin.”
- Kadınlar: “Hayır, kalp bilinçaltıdır, duyguların sinyali. Sen şimdi bekle, ama sakın önce yazma.”
- Ben: “Birhan Keskin bu tabloyu görse yeni bir şiir yazar: ‘Teslim Alınmayan Kalp İadeleri’.”
---
Peki Gerçekten Hangi Kitapta Bu Şiir?
Tamam, konunun özüne gelelim. “Kargo” şiiri, Birhan Keskin’in “Ba” adlı kitabında yer alıyor.
Evet, doğru okudunuz: “Ba”.
Bu kitap, adını Mısır mitolojisindeki “ruh kuşu”ndan alıyor. Yani her şiir, bir parçacık ruh taşıyor — ve “Kargo” da o ruhun postayla değil, kalple taşındığını hatırlatıyor.
Ama bence Keskin bu şiiri yazarken gizli bir mizah da bırakmış. Düşünsenize, adı “Kargo” olan bir şiir yazıp onu “Ba” kitabına koymak… Sanki “ruhumu kargoya verdim ama siz yine de teslim alın” diyor.
---
Erkek Mantığı vs. 
Kadın Duygusu: Şiir Analizinde Çatışma Alanı
Forumda tartışma alevleniyor:
Erkek 1: “Bence şiirdeki kargo, duyguların kontrolsüz taşınması metaforu. Lojistik açıdan başarısız.”
Kadın 1: “Sen hiç aşkını yanlış kişiye göndermedin galiba, yoksa bu kadar soğukkanlı konuşamazdın.”
Erkek 2: “Ben duygularımı express gönderiyorum.”
Kadın 2: “Evet ama alıcı adresi sürekli değişiyor sanırım.”
Bu noktada konu artık şiirden çıkıyor, ilişki stratejilerine dönüyor. Erkekler plan yapıyor, kadınlar his analizine geçiyor.
Sonra bir forumdaş “Kargo”yu okurken “Takip numarasını kaybettim” yazıyor.
Altına gelen yorum:
> “Zaten duyguların takip numarası olmaz, sadece iz bırakır.”
Bu yorumu kim yaptıysa Nobel Edebiyat Ödülü’nü hak ediyor bence.
---
Forum Etkileşimi: Şiirden Sohbete, Sohbetten Kargoya
Bu başlık altında öyle güzel yorumlar geldi ki, biri şiiri “aşkın barkodu” olarak tanımladı, diğeri “duygusal lojistik şirketi kurmak lazım” dedi.
Bir kullanıcı da “Benim duygular hep gümrükte kalıyor” yazdı, ben hâlâ gülüyorum.
Ama bir noktada herkes aynı fikirde birleşti:
> Birhan Keskin, duyguları paketlemeyi değil, çözmeyi anlatıyor.
Ve belki de “Kargo” şiiri bize şunu söylüyor:
Aşk, paketlenmez. Gönderilmez. Beklenmez.
Sadece yaşanır.
---
Sonuç: Ruh Kargosu Kapınıza Gelirse, İmzalamadan Önce Okuyun
Sonuç olarak dostlar, “Kargo” sadece bir şiir değil; hem bir gönderi formu, hem bir itiraf mektubu, hem de bir aşk denetim belgesi.
Erkekler için stratejik bir çözüm süreci, kadınlar için içsel bir yolculuk.
Ve her iki taraf için de: kalp taşıma işinde sigorta yok, sadece duygu bedeli.
Şimdi soruyorum size forumdaşlar:
Hiç sizin de “teslim alınmadan geri dönen” bir duygunuz oldu mu?
Yoksa siz hâlâ “teslim edildi” bildirimini bekleyenlerden misiniz?
Yorumlara bekliyorum, şiir severler kargo şubesinde buluşalım!
Selam sevgili forum ahalisi!
Dün gece saat 02:37’de, bir bardak çayın ve üç tane “bu son” dediğim bisküvinin eşliğinde bir tartışmanın tam ortasında buldum kendimi: Birhan Keskin’in “Kargo” şiiri hangi kitapta?
Normal bir insan Google’a yazar, cevabı bulur ve hayatına devam eder, değil mi?
Ama biz değil. Bizim forumun DNA’sında “normal davranmak” diye bir şey yok zaten.
O yüzden dedim ki, madem bu şiir hem kalp kırıyor hem de adrese teslim duygular gönderiyor, biz de biraz mizahla açalım bu konuyu. Hem erkeklerin “kargo takip numarasını” çözer gibi şiir analiz etme çabalarını, hem de kadınların “şiirdeki duygusal paketi” hissetme yeteneklerini konuşalım.
---
Erkekler İçin: Bu Şiir Bir Teslimat Süreci Değil!Erkek forumdaşlarımı çok seviyorum ama bir itiraf gelsin: Birhan Keskin’in “Kargo” şiirini okuyan bir erkek, genelde şu aşamalardan geçiyor:
“Tamam, şiirin adı Kargo, demek ki bir şey gönderiliyor. Kime? Nereye? Ne kadar sürede ulaşır?” “Acaba şiirde bahsedilen şey UPS mi, PTT mi?” “Kesin metaforik ama yine de fiyat karşılaştırması yapmak lazım.”Bir arkadaş vardı, şiiri okuduktan sonra ciddiyetle sordu:
> “Abi, bu şiirdeki paket sigortalı mı?”
Hayır sevgili dostum, bu şiir sigorta kapsamına girmeyen duygularla dolu. İçinde “ağır hasar görmüş kalpler”, “geç teslim edilen sevgiler” ve “teslim alınmadan geri dönen umutlar” var.
Yani “kargo bekleyen” değil, “kendisini bir başkasına gönderen” bir ruh halinden bahsediyoruz.
---
Kadınlar İçin: Duygu Teslimatı Başarıyla GerçekleştiKadın forumdaşlar bu şiiri okuyor, derin bir nefes alıyor ve gözleri uzaklara dalıyor:
> “Ah… tam da ben böyle hissediyorum.”
Birhan Keskin’in şiirlerinde zaten o “kalbi bir zarfın içine koyup postalamak” duygusu hep vardır. “Kargo” şiirinde de o ince sızı, o teslim alınmamış sevgi halini öyle bir anlatır ki, kadın okurlar bir anda “benim de gönderemediğim bir şeyler vardı” moduna girer.
Sonra biri yazar:
> “Kızlar, ben eski sevgilime şiiri story attım, o da kalp bıraktı. Ne yapmalıyım?”
Ve işte o anda forum bir kriz masasına döner:
- Erkekler: “O kalp bir hata tıklaması olabilir, önemsemeyin.”
- Kadınlar: “Hayır, kalp bilinçaltıdır, duyguların sinyali. Sen şimdi bekle, ama sakın önce yazma.”
- Ben: “Birhan Keskin bu tabloyu görse yeni bir şiir yazar: ‘Teslim Alınmayan Kalp İadeleri’.”
---
Peki Gerçekten Hangi Kitapta Bu Şiir?Tamam, konunun özüne gelelim. “Kargo” şiiri, Birhan Keskin’in “Ba” adlı kitabında yer alıyor.
Evet, doğru okudunuz: “Ba”.
Bu kitap, adını Mısır mitolojisindeki “ruh kuşu”ndan alıyor. Yani her şiir, bir parçacık ruh taşıyor — ve “Kargo” da o ruhun postayla değil, kalple taşındığını hatırlatıyor.
Ama bence Keskin bu şiiri yazarken gizli bir mizah da bırakmış. Düşünsenize, adı “Kargo” olan bir şiir yazıp onu “Ba” kitabına koymak… Sanki “ruhumu kargoya verdim ama siz yine de teslim alın” diyor.
---
Erkek Mantığı vs. Kadın Duygusu: Şiir Analizinde Çatışma AlanıForumda tartışma alevleniyor:
Erkek 1: “Bence şiirdeki kargo, duyguların kontrolsüz taşınması metaforu. Lojistik açıdan başarısız.”
Kadın 1: “Sen hiç aşkını yanlış kişiye göndermedin galiba, yoksa bu kadar soğukkanlı konuşamazdın.”
Erkek 2: “Ben duygularımı express gönderiyorum.”
Kadın 2: “Evet ama alıcı adresi sürekli değişiyor sanırım.”
Bu noktada konu artık şiirden çıkıyor, ilişki stratejilerine dönüyor. Erkekler plan yapıyor, kadınlar his analizine geçiyor.
Sonra bir forumdaş “Kargo”yu okurken “Takip numarasını kaybettim” yazıyor.
Altına gelen yorum:
> “Zaten duyguların takip numarası olmaz, sadece iz bırakır.”
Bu yorumu kim yaptıysa Nobel Edebiyat Ödülü’nü hak ediyor bence.
---
Forum Etkileşimi: Şiirden Sohbete, Sohbetten KargoyaBu başlık altında öyle güzel yorumlar geldi ki, biri şiiri “aşkın barkodu” olarak tanımladı, diğeri “duygusal lojistik şirketi kurmak lazım” dedi.
Bir kullanıcı da “Benim duygular hep gümrükte kalıyor” yazdı, ben hâlâ gülüyorum.
Ama bir noktada herkes aynı fikirde birleşti:
> Birhan Keskin, duyguları paketlemeyi değil, çözmeyi anlatıyor.
Ve belki de “Kargo” şiiri bize şunu söylüyor:
Aşk, paketlenmez. Gönderilmez. Beklenmez.
Sadece yaşanır.
---
Sonuç: Ruh Kargosu Kapınıza Gelirse, İmzalamadan Önce OkuyunSonuç olarak dostlar, “Kargo” sadece bir şiir değil; hem bir gönderi formu, hem bir itiraf mektubu, hem de bir aşk denetim belgesi.
Erkekler için stratejik bir çözüm süreci, kadınlar için içsel bir yolculuk.
Ve her iki taraf için de: kalp taşıma işinde sigorta yok, sadece duygu bedeli.
Şimdi soruyorum size forumdaşlar:
Hiç sizin de “teslim alınmadan geri dönen” bir duygunuz oldu mu?
Yoksa siz hâlâ “teslim edildi” bildirimini bekleyenlerden misiniz?
Yorumlara bekliyorum, şiir severler kargo şubesinde buluşalım!