Klause
New member
Ucu bucağı olmayan bir deniz üzere hayat. Doğum ile mevt içindeki süreç. Başı muhakkak, ya sonu? Bazıları için epeyce kısa fakat epey hoş geçen, bazıları için ise uzun ve oldukça dikenli olan bir yol. Pekala bu yolda kaçımız hak ettiğimiz durumları yaşıyoruz? Hangimiz -iyi yahut kötü- hak ettiği muameleyi görüyor? Koca bir adaletsizlik silsilesi içerisinde yaşamaya çalışıyoruz aslında ve bir biçimde başarıp yaşıyoruz da. Artık buraya kadar okuduğunuz vakit bu başlıkla bunların ne alakası var diyebilirsiniz. Şöyle ki yaşamak hoş şey ancak yaşamasını bilene. kimi vakit beşerler epey ağır şeyler yaşadığında yalnızca vefatı düşünüyorlar. “Boşandım öleyim, işten kovuldum öleyim, hiç bir şey yolunda gitmiyor ee ben bir daha öleyim.” Bir defa öleyim demek ile ölünmüyor lütfen kimse bu konuda kendini kandırmasın. İkinci olarak hayatı yaşamayı öğrenmek, ömrü sevmek yerine niye çabucak geriden çalan Müslüm baba eşliğinde bu melankoli havaları. Bu kadar kıymetsiz mi insan ömrü? Bu kadar kolay mı küt diye ölüvermek? Evet insan psikolojisi epey ince bir çizgi üzere. Ufak bir olay bile insanın ruhunda yaralara, ömrü boyunca unutamayacağı travmalara sebep olabiliyor. Fakat bunlar tahlili olmayan durumlar değil. Ruh sıhhati uzmanları bu bahiste her vakit yanınızda. Gerçi hala psikoloğa, psikiyatriye gidince “ben mecnun miyim” algısını hayli yıkabilmiş değiliz toplumca. Bakın insan kimi vakit her şeye tek başına tahlil bulamıyor bir yardım bir dayanak onu dinleyecek bir insan istiyor karşısında. ötürüsıyla yardım almak berbat ya da ayıplanacak bir durum değil.
Başka bir bahis yaşadığımız hadiselerden, başımıza gelen makûs durumlardan biz ne kadar ders alabiliyoruz? Şöyle farz edelim boşanmak üzere olan bir çift, iki taraf her ne kadar birbirini sevse de ortada hürmet kalmamış. Taraflar muhtemelen buna karalar bağlar, en ağır depresyon senaryoları düşünülür. Ancak hiç bir vakit hürmet olmadan bir ilginin yürümeyeceği, iki insanın sonsuza kadar anlaşmak zorunda olmadıkları, tahminen de hayat yollarının onları daha farklı ve hoş yerlere götürebileceği düşünülmez. İnsanlık olarak o kadar alışmışız ki olumsuz düşünmeye, daima olumlu tarafları görmemeye bu tarafları sabote etmeye, hayatın bize bahşettiği hoşluklardan yoksun bırakıyoruz kendimizi. halbukiki hayat fazlaca hoş. O olumlu tarafları bir nazaranbilsek. “Evet bu durum benim başıma geldi lakin ben bu durumdan bu dersi aldım bu biçimde yoluma buradan devam edeyim” diyebilsek. Olumlu tarafların bize ne kadar düzgün geldiğini, ruhumuzu güzelleştirdiğini bu biçimde anlayacağız.
İnsanı hırpalayan son mevzuda hırslar. Bizler daima hırsımızın, intikam ateşimizin kurbanı oluyoruz. Bize fizikî ve mental manada hiç bir berbatlığı olmayan insanları yalnızca aşk,iş vb. hırslarımızdan dolayı baskılamaya kendilerini makûs hissetmelerine sebep oluyoruz. Bu hırs bizi yoruyor, duvardan duvara çarpıyor lakin o an asla anlamıyoruz. Diğerlerine makûs hissettirmeye çalışırken bizler aslında bir bıçakla ruhumuza kesikler atıyoruz. Lakin uçaktan bakıldığında hepimiz karınca kadarız hepimiz o kadar ufağız ki, kimsenin kimseyi küçük görmeye, büyüklük taslamaya hakkı yok. Ve tüm bunlar olmadığında beşerler kendilerini denetim edebildiklerinde inanın dünya daha yaşanılır olacak.
Bu ömrü istediğiniz üzere yaşayın. Kırın zincirlerinizi, canlanın. Asla geç değil. Yiyin, için, gezin, eğlenin, dans edin. Bu hayat sizin, bir kez geldiniz ve dahası yok. O yüzden içinizden nasıl geliyorsa o denli lakin lütfen her insanın hakkını gözeterek yaşayın. Kötülük olmadan, barış ortasında daha hoş yarınlara…
Melih Cevdet Anday’ın dizelerinde bahsetmiş olduğu üzere;
Yaşamak hoş şey doğrusu
üstelik hava da hoşsa
hele gücün kuvvetin yerindeyse
elin ekmek tutmuşsa bir de
hele tertemizse gönlün
hele kar üzereyse alnın
yani kendinden korkmuyorsan
kimseden korkmuyorsan dünyada
uygun günler bekliyorsan hele
âlâ günlere inanıyorsan
üstelik hava da hoşsa
Yaşamak hoş şey,
Çok hoş şey doğrusu!
Sevgi ve hoşluklarla kalın..
Hürmetlerimle..
Başka bir bahis yaşadığımız hadiselerden, başımıza gelen makûs durumlardan biz ne kadar ders alabiliyoruz? Şöyle farz edelim boşanmak üzere olan bir çift, iki taraf her ne kadar birbirini sevse de ortada hürmet kalmamış. Taraflar muhtemelen buna karalar bağlar, en ağır depresyon senaryoları düşünülür. Ancak hiç bir vakit hürmet olmadan bir ilginin yürümeyeceği, iki insanın sonsuza kadar anlaşmak zorunda olmadıkları, tahminen de hayat yollarının onları daha farklı ve hoş yerlere götürebileceği düşünülmez. İnsanlık olarak o kadar alışmışız ki olumsuz düşünmeye, daima olumlu tarafları görmemeye bu tarafları sabote etmeye, hayatın bize bahşettiği hoşluklardan yoksun bırakıyoruz kendimizi. halbukiki hayat fazlaca hoş. O olumlu tarafları bir nazaranbilsek. “Evet bu durum benim başıma geldi lakin ben bu durumdan bu dersi aldım bu biçimde yoluma buradan devam edeyim” diyebilsek. Olumlu tarafların bize ne kadar düzgün geldiğini, ruhumuzu güzelleştirdiğini bu biçimde anlayacağız.
İnsanı hırpalayan son mevzuda hırslar. Bizler daima hırsımızın, intikam ateşimizin kurbanı oluyoruz. Bize fizikî ve mental manada hiç bir berbatlığı olmayan insanları yalnızca aşk,iş vb. hırslarımızdan dolayı baskılamaya kendilerini makûs hissetmelerine sebep oluyoruz. Bu hırs bizi yoruyor, duvardan duvara çarpıyor lakin o an asla anlamıyoruz. Diğerlerine makûs hissettirmeye çalışırken bizler aslında bir bıçakla ruhumuza kesikler atıyoruz. Lakin uçaktan bakıldığında hepimiz karınca kadarız hepimiz o kadar ufağız ki, kimsenin kimseyi küçük görmeye, büyüklük taslamaya hakkı yok. Ve tüm bunlar olmadığında beşerler kendilerini denetim edebildiklerinde inanın dünya daha yaşanılır olacak.
Bu ömrü istediğiniz üzere yaşayın. Kırın zincirlerinizi, canlanın. Asla geç değil. Yiyin, için, gezin, eğlenin, dans edin. Bu hayat sizin, bir kez geldiniz ve dahası yok. O yüzden içinizden nasıl geliyorsa o denli lakin lütfen her insanın hakkını gözeterek yaşayın. Kötülük olmadan, barış ortasında daha hoş yarınlara…
Melih Cevdet Anday’ın dizelerinde bahsetmiş olduğu üzere;
Yaşamak hoş şey doğrusu
üstelik hava da hoşsa
hele gücün kuvvetin yerindeyse
elin ekmek tutmuşsa bir de
hele tertemizse gönlün
hele kar üzereyse alnın
yani kendinden korkmuyorsan
kimseden korkmuyorsan dünyada
uygun günler bekliyorsan hele
âlâ günlere inanıyorsan
üstelik hava da hoşsa
Yaşamak hoş şey,
Çok hoş şey doğrusu!
Sevgi ve hoşluklarla kalın..
Hürmetlerimle..