SEDAT PALUT
Ülkemizin kronik sıkıntıları gün geçtikçe artıyor. Toplumsal dönüşümün, değişimin suratına politikler ayak uyduramayınca hem sıkıntılar daha derinleşiyor tıpkı vakitte kronikleşen sorun sayısı artıyor. Bu da toplumsal meseleleri ortasından çıkılmaz bir hale sokuyor. İstanbul Mukavelesi tartışması hala sürerken bayan cinayetleri işlenmeye, bu toprakların kanayan yarası olmaya devam ediyor. Bu durumun düzeltilmesi için atılan adımlar ise fazlaca yetersiz. Bayanlar, kendilerini bu topraklarda çaresiz hissediyor.
90’lı senelerdan itibaren bayanların iş hayatında daha fazlaca görünmesi ailede sosyolojik değişime sebep oldu. Para kazanmaları, onları yalnızca özgüvenli hale getirmedi. hem de kendileriyle tanıştırdı. Bu tanışma öyküsü haliyle konuta de yansıdı. Ama meskenin reisleri, Birinci olarak bu tanışma ile değil de konuta giren para ile ilgilendi. Bayanlardaki bu değişimi fark etmediler, tahminen de fark etmek istemediler, bu fark etmeyiş ailenin dinamiklerini pek sarstı. Bunu bilhassa orta ve alt sınıfta görmek mümkün. Gazetelerin üçüncü sayfa haberlerinde yahut biroldukca televizyonun sabah programlarında bu cins haberler okuyoruz, izliyoruz ve bunları yapmaya her gün devam ediyoruz.
Antabus, Gelin Başı, Hanımların Dikkatine, Daima Yek, Kul üzere kitaplarından hatırladığımız ödüllü müellif Seray Şahiner’in Ülker Abla ismini taşıyan son romanı Everest Yayınları içinden çıktı. Ülker Abla, tutunmaya çalışan bir bayanın öyküsü. Yalnızca hayata değil, kendisine de tutunmaya çalışıyor. Ülker Abla, oğlunun askere gitmesini fırsat bilip, eşinin şiddetinden dolayı meskenden kaçıyor. Eşinin tanıyabileceği hiç bir ortamda bulunmamaya ihtimam gösteriyor. Kaydını bırakmamaya çalışıyor, hastanelere, karakollara.
özetlemek gerekirsesı bir gölge üzere canlı kalmaya çalışıyor. Hem hayatında şahsen ortasında kalıp ayakları üzerinde durup yaşamaya, tıpkı vakitte kimseye görünmeden yavaşça nefes almaya çalışıyor. Parası olmadığı için bu tutunma gayreti onun için pek güç oluyor. Hastanede, parklarda, mescitlerde, kaçak iş yerlerinde kalıyor. Bu kalışlarının başka farklı maceralara tanıklık ettiğini söylemek mümkün. Lakin kaldığı bu yerlerde daima bir endişe ve yalnızlık kelam konusu. Büyük kentin tekinsizliği onun adımlarını güçsüzleştiriyor. Kulaklığı olmasını bile istiyor. Yolda yürürken birisiyle konuşur üzere yapıp, niyeti bozuk olanları kendisinden uzaklaştıracağını düşünüyor kulaklığın. Gölgelikten kurtarıp onu sahiciliğe ulaştıracak üzere. Aslında kendisini gerçek buluyor, etrafı tekin değil.
Ülker Abla romanı, son periyot Türk edebiyatının değerli kalemlerinden birisi olan Seray Şahiner’in yazdığı gerçekçi, gerçekçi olduğu kadar da sert bir metin. Ülkemizde gitgide derinleşen sosyo-ekonomik farklılıklara gönderme yapmakla bir arada, bayanların ayakta durmaya çalışma kıssasına bir selam veren kuvvetli bir metin. Son kelamı ise Ülker Ablamız söylesin: “Ne sığınabilecek bir geçmişim ne yürüyebileceğim bir gelecek var. Ben burada, sığındığım yerde mahsur kaldım: Şimdide.”
ONU SABAH PROGRAMLARINDA, 500 T’DE GÖREBİLİRSİNİZ..
Romandaki Ülker Abla’nın lisanı sert. Bu sertliği başına epeyce iş açıyor. Kaldığı yerlerden uzaklaşmak zorunda kalıyor. Yaptıklarından pişman oluyor. Lakin kendini bu türlü de kabulleniyor. Tutunmaya çalıştığı güya hayatın şahsen kendisi değil de aldığı antidepresanların sürekliliği adeta. Yanından ayırmadığı, bittiğinde bir an evvel bulmaya çalıştığı bu ilaçlar onun arkadaşı üzere. Günümüzde biroldukça kent insanın arkadaşı olduğu üzere. Kendi gerçekliği olan bir karakter Ülker…
Her gün aslında 500 T’lerde görünen, biraz evvel zikrettiğim sabah programlarında var olan bir karakter. Müellif Şahiner ömrün bu gerçekliğini şahsen yaşayan ve nefes alan bir karaktere dönüştürmüş Ülker Abla’yı. Dönüştürürken kullandığı mizahi lisan okuru metne daha fazlaca bağlıyor. Ayrıyeten Ülker Abla’nın daima ayakta durma gayreti okurdaki merak hissini zinde tutuyor. Okurken, artık ne olacak sorusu geliyor okurunun zihnine.
Ülkemizin kronik sıkıntıları gün geçtikçe artıyor. Toplumsal dönüşümün, değişimin suratına politikler ayak uyduramayınca hem sıkıntılar daha derinleşiyor tıpkı vakitte kronikleşen sorun sayısı artıyor. Bu da toplumsal meseleleri ortasından çıkılmaz bir hale sokuyor. İstanbul Mukavelesi tartışması hala sürerken bayan cinayetleri işlenmeye, bu toprakların kanayan yarası olmaya devam ediyor. Bu durumun düzeltilmesi için atılan adımlar ise fazlaca yetersiz. Bayanlar, kendilerini bu topraklarda çaresiz hissediyor.
90’lı senelerdan itibaren bayanların iş hayatında daha fazlaca görünmesi ailede sosyolojik değişime sebep oldu. Para kazanmaları, onları yalnızca özgüvenli hale getirmedi. hem de kendileriyle tanıştırdı. Bu tanışma öyküsü haliyle konuta de yansıdı. Ama meskenin reisleri, Birinci olarak bu tanışma ile değil de konuta giren para ile ilgilendi. Bayanlardaki bu değişimi fark etmediler, tahminen de fark etmek istemediler, bu fark etmeyiş ailenin dinamiklerini pek sarstı. Bunu bilhassa orta ve alt sınıfta görmek mümkün. Gazetelerin üçüncü sayfa haberlerinde yahut biroldukca televizyonun sabah programlarında bu cins haberler okuyoruz, izliyoruz ve bunları yapmaya her gün devam ediyoruz.
Antabus, Gelin Başı, Hanımların Dikkatine, Daima Yek, Kul üzere kitaplarından hatırladığımız ödüllü müellif Seray Şahiner’in Ülker Abla ismini taşıyan son romanı Everest Yayınları içinden çıktı. Ülker Abla, tutunmaya çalışan bir bayanın öyküsü. Yalnızca hayata değil, kendisine de tutunmaya çalışıyor. Ülker Abla, oğlunun askere gitmesini fırsat bilip, eşinin şiddetinden dolayı meskenden kaçıyor. Eşinin tanıyabileceği hiç bir ortamda bulunmamaya ihtimam gösteriyor. Kaydını bırakmamaya çalışıyor, hastanelere, karakollara.
özetlemek gerekirsesı bir gölge üzere canlı kalmaya çalışıyor. Hem hayatında şahsen ortasında kalıp ayakları üzerinde durup yaşamaya, tıpkı vakitte kimseye görünmeden yavaşça nefes almaya çalışıyor. Parası olmadığı için bu tutunma gayreti onun için pek güç oluyor. Hastanede, parklarda, mescitlerde, kaçak iş yerlerinde kalıyor. Bu kalışlarının başka farklı maceralara tanıklık ettiğini söylemek mümkün. Lakin kaldığı bu yerlerde daima bir endişe ve yalnızlık kelam konusu. Büyük kentin tekinsizliği onun adımlarını güçsüzleştiriyor. Kulaklığı olmasını bile istiyor. Yolda yürürken birisiyle konuşur üzere yapıp, niyeti bozuk olanları kendisinden uzaklaştıracağını düşünüyor kulaklığın. Gölgelikten kurtarıp onu sahiciliğe ulaştıracak üzere. Aslında kendisini gerçek buluyor, etrafı tekin değil.
Ülker Abla romanı, son periyot Türk edebiyatının değerli kalemlerinden birisi olan Seray Şahiner’in yazdığı gerçekçi, gerçekçi olduğu kadar da sert bir metin. Ülkemizde gitgide derinleşen sosyo-ekonomik farklılıklara gönderme yapmakla bir arada, bayanların ayakta durmaya çalışma kıssasına bir selam veren kuvvetli bir metin. Son kelamı ise Ülker Ablamız söylesin: “Ne sığınabilecek bir geçmişim ne yürüyebileceğim bir gelecek var. Ben burada, sığındığım yerde mahsur kaldım: Şimdide.”
ONU SABAH PROGRAMLARINDA, 500 T’DE GÖREBİLİRSİNİZ..
Romandaki Ülker Abla’nın lisanı sert. Bu sertliği başına epeyce iş açıyor. Kaldığı yerlerden uzaklaşmak zorunda kalıyor. Yaptıklarından pişman oluyor. Lakin kendini bu türlü de kabulleniyor. Tutunmaya çalıştığı güya hayatın şahsen kendisi değil de aldığı antidepresanların sürekliliği adeta. Yanından ayırmadığı, bittiğinde bir an evvel bulmaya çalıştığı bu ilaçlar onun arkadaşı üzere. Günümüzde biroldukça kent insanın arkadaşı olduğu üzere. Kendi gerçekliği olan bir karakter Ülker…
Her gün aslında 500 T’lerde görünen, biraz evvel zikrettiğim sabah programlarında var olan bir karakter. Müellif Şahiner ömrün bu gerçekliğini şahsen yaşayan ve nefes alan bir karaktere dönüştürmüş Ülker Abla’yı. Dönüştürürken kullandığı mizahi lisan okuru metne daha fazlaca bağlıyor. Ayrıyeten Ülker Abla’nın daima ayakta durma gayreti okurdaki merak hissini zinde tutuyor. Okurken, artık ne olacak sorusu geliyor okurunun zihnine.