SALİHA SULTAN
Play tuşuna basın ve Jake Gyllenhaal’ın tek kişilik gösterisine hazırlanın. ‘Suçlu’ (The Guilty) sinemasında, Gyllenhaal’ın muhtemelen 2014 imali Gece Vurgunu’ndan bu yana en yeterli performansını izleyeceksiniz. Sinemanın birinci sahnesinde bir tuvalette elinde astım ilacıyla karşımıza çıkan oyuncu, daha birinci saniyede az daha sonra tansiyon dolu bir öyküye şahit olacağımızın habercisi. 911 davet merkezindeki masasına geçtiğinde ise ses tonundan, etrafındaki mesai arkadaşlarına davranışına sinemanın sonuna kadar volkanik bir öfke patlamasının eşiğinde bir karakter olarak, ekranda tansiyonu her saniye taze tutuyor.
MUHTEŞEM DEDEKTİFİMİZ HANTAL SİSTEME KARŞI:
Amerikalı direktör Antoine Fuqua’nın çektiği sinema 2018 tarihindeki Danimarka imali tıpkı isimli sinemaya dayanıyor. Sinemada, 911 servisine sürülmüş dedektif Joe Baylor (Gyllenhall), fotoğrafını telefonunun ekran resmi yaptığı kızıyla görüşme eforundan, sıkıcı mesai arkadaşlarıyla ortasına ördüğü duvara daha birinci dakikalarda seyircinin sempatisini kazanıyor. O denli ya, kim bilir başına gelen hangi bahtsız olay niçiniyle nükseden hastalığına karşı daima elinde tuttuğu astım spreyiyle, ‘ne işim var burada benim?’ modunda 911 servisinde gezinen Joe’nun başı yüzde yüz ‘memurlukla’ sıkıntıdadır. Memurluk, hani şu ‘pratik ve zeki’ insanları yavaşlatan, birfazlaca saçma kurala titizlikle uyan ve asla sorumluluk alamayan çalışan tipi…
her neyse ki davet merkezine, eski kocası tarafınca kaçırılan Emily isimli bir hanımın imdat çığlığı düşüyor da, Joe’nun hayat kurtarmak için canını dişine takan harika bir polis memuru olduğu varsayımımız yanlışsız çıkıyor. Sinema o andan itibaren hareketleniyor ve seyircide yarattığı ‘iyi ki işini bu biçimde aşkla yapan beşerler da var’ kanısıyla dünya daha da düzgün bir yer oluyor. Kendisinden yardım isteyen annenin feryadının peşine düşen Joe, hanımın konuttaki kızına kadar ulaşıyor, ‘memur polisleri’ aşıp iş bitirici dostlarını devreye sokarak keyifli sona gerçek süratle ilerliyor. Üstüne bir de bayanı kaçıran eski kocasının telefonunu bulup ‘Ne yaptığını biliyorum!’ diyerek bütün puanımızı topluyor. Öte yandan, sonraki gün mahkemeye çıkacağını ve mesleğinin geleceğinin burada tayin olacağını öğrendiğimiz Joe’nun, gece mesaisi bittiği biçimde kaçırılan bayan için misyonunun başından ayrılmamasını da büyük takdirle karşılıyoruz. Bütün bunlar olurken direktör Fuqua, Gyllenhaal’ın gözlerine, sesine ve mimiklerine yansıyan çaresizliği ve azmi şahane bir solo sahne performansı olarak seyirciye sunuyor.
GERÇEK BİZİ GERÇEKTEN ÖZGÜR KILAR MI?:
Sinema bu baştan sona hiç düşmeyen tansiyonlu temposuyla oyuncu ve seyirciyi çarçabuk ortak bir yargıda buluşturuyor. O denli ya, kaçırılan bir bayanı kurtarmak için kuralları çiğneyen bir ‘memur’ kesin kahramandır, ‘çocuklarıma dönmek istiyorum’ diyen bir anne olağan olarak günahsızdır. Dünyada bu biçimdesine önemli sıkıntılar varken, ‘bisikletten düştüm, dizim kanıyor’ ya da ‘uyuşturucu aldım, kötüyüm’ diyerek 911’i arayan biri ise yüzde yüz toksiktir. O denli mi? Pekala, tamam. bu biçimde artık spolier sayılmazsa, mevzuya manevi de bir misyon yüklemek için Tarantino’nun ‘Ucuz Romanı’ndan esinle İncil’den ‘Gerçek seni özgür kılar’ epigrafıyla başlayan tansiyonun son kertesinde bütün yapbozu tamamladığınızda sinemanın sizi “Acaba bugüne kadar hangi önyargılarla yaşadım?” hissiyle baş başa bırakacağını söyleyeyim. Yani en başa dönersek, gerçek bizi sahiden özgür kılar mı? Bu sorunun karşılığı da sinemanın sonunda, dedektif Joe’nun sabah çıkacağı mahkemede kapalı. Zira şu biçimde demiş Fransız filozof Rousseau: “İnsan için özgürlüğün, istediğini yapmaktan daha hayli istemediğini yapmaktan ibaret olduğuna daima inanmışımdır.”
TEK MEKANLI İMALLER LİSTESİNDE
Son kelam: Tom Hardy’nin oynadığı tek mekânlı ruhsal dram ‘Locke’, Ryan Reynolds’ın oynadığı ‘Toprak Altında’, Colin Farrel’ın oynadığı ‘Telefon Kulübesi’ yahut Black Mirror serisinin ‘Beyaz Ayı’ kısmı üzere zihinleri zorlayan üretimleri sevdiyseniz, Fuqua’nın 11 günde çektiği Gyllenhall’ın tek kişilik gösterisini de keyifle izleyeceğiniz kesin. Nic Pizzolatto’nun senaryosundan sinemaya uyarlanan 2021 Amerikan cürüm tansiyon sinemada Gyllenhall’in mesai arkadaşını Adrian Martinez canlandırıyor. Telefonda yardım isteyen anne Emily Lighton karakterini Rilley Keough, çavuş Bill Miller karakterini Ethan Hawke, ortağı Rick’i ise Eli göree seslendiriyor. Sineması Netflix’te izleyebilirsiniz.
Play tuşuna basın ve Jake Gyllenhaal’ın tek kişilik gösterisine hazırlanın. ‘Suçlu’ (The Guilty) sinemasında, Gyllenhaal’ın muhtemelen 2014 imali Gece Vurgunu’ndan bu yana en yeterli performansını izleyeceksiniz. Sinemanın birinci sahnesinde bir tuvalette elinde astım ilacıyla karşımıza çıkan oyuncu, daha birinci saniyede az daha sonra tansiyon dolu bir öyküye şahit olacağımızın habercisi. 911 davet merkezindeki masasına geçtiğinde ise ses tonundan, etrafındaki mesai arkadaşlarına davranışına sinemanın sonuna kadar volkanik bir öfke patlamasının eşiğinde bir karakter olarak, ekranda tansiyonu her saniye taze tutuyor.
MUHTEŞEM DEDEKTİFİMİZ HANTAL SİSTEME KARŞI:
Amerikalı direktör Antoine Fuqua’nın çektiği sinema 2018 tarihindeki Danimarka imali tıpkı isimli sinemaya dayanıyor. Sinemada, 911 servisine sürülmüş dedektif Joe Baylor (Gyllenhall), fotoğrafını telefonunun ekran resmi yaptığı kızıyla görüşme eforundan, sıkıcı mesai arkadaşlarıyla ortasına ördüğü duvara daha birinci dakikalarda seyircinin sempatisini kazanıyor. O denli ya, kim bilir başına gelen hangi bahtsız olay niçiniyle nükseden hastalığına karşı daima elinde tuttuğu astım spreyiyle, ‘ne işim var burada benim?’ modunda 911 servisinde gezinen Joe’nun başı yüzde yüz ‘memurlukla’ sıkıntıdadır. Memurluk, hani şu ‘pratik ve zeki’ insanları yavaşlatan, birfazlaca saçma kurala titizlikle uyan ve asla sorumluluk alamayan çalışan tipi…
her neyse ki davet merkezine, eski kocası tarafınca kaçırılan Emily isimli bir hanımın imdat çığlığı düşüyor da, Joe’nun hayat kurtarmak için canını dişine takan harika bir polis memuru olduğu varsayımımız yanlışsız çıkıyor. Sinema o andan itibaren hareketleniyor ve seyircide yarattığı ‘iyi ki işini bu biçimde aşkla yapan beşerler da var’ kanısıyla dünya daha da düzgün bir yer oluyor. Kendisinden yardım isteyen annenin feryadının peşine düşen Joe, hanımın konuttaki kızına kadar ulaşıyor, ‘memur polisleri’ aşıp iş bitirici dostlarını devreye sokarak keyifli sona gerçek süratle ilerliyor. Üstüne bir de bayanı kaçıran eski kocasının telefonunu bulup ‘Ne yaptığını biliyorum!’ diyerek bütün puanımızı topluyor. Öte yandan, sonraki gün mahkemeye çıkacağını ve mesleğinin geleceğinin burada tayin olacağını öğrendiğimiz Joe’nun, gece mesaisi bittiği biçimde kaçırılan bayan için misyonunun başından ayrılmamasını da büyük takdirle karşılıyoruz. Bütün bunlar olurken direktör Fuqua, Gyllenhaal’ın gözlerine, sesine ve mimiklerine yansıyan çaresizliği ve azmi şahane bir solo sahne performansı olarak seyirciye sunuyor.
GERÇEK BİZİ GERÇEKTEN ÖZGÜR KILAR MI?:
Sinema bu baştan sona hiç düşmeyen tansiyonlu temposuyla oyuncu ve seyirciyi çarçabuk ortak bir yargıda buluşturuyor. O denli ya, kaçırılan bir bayanı kurtarmak için kuralları çiğneyen bir ‘memur’ kesin kahramandır, ‘çocuklarıma dönmek istiyorum’ diyen bir anne olağan olarak günahsızdır. Dünyada bu biçimdesine önemli sıkıntılar varken, ‘bisikletten düştüm, dizim kanıyor’ ya da ‘uyuşturucu aldım, kötüyüm’ diyerek 911’i arayan biri ise yüzde yüz toksiktir. O denli mi? Pekala, tamam. bu biçimde artık spolier sayılmazsa, mevzuya manevi de bir misyon yüklemek için Tarantino’nun ‘Ucuz Romanı’ndan esinle İncil’den ‘Gerçek seni özgür kılar’ epigrafıyla başlayan tansiyonun son kertesinde bütün yapbozu tamamladığınızda sinemanın sizi “Acaba bugüne kadar hangi önyargılarla yaşadım?” hissiyle baş başa bırakacağını söyleyeyim. Yani en başa dönersek, gerçek bizi sahiden özgür kılar mı? Bu sorunun karşılığı da sinemanın sonunda, dedektif Joe’nun sabah çıkacağı mahkemede kapalı. Zira şu biçimde demiş Fransız filozof Rousseau: “İnsan için özgürlüğün, istediğini yapmaktan daha hayli istemediğini yapmaktan ibaret olduğuna daima inanmışımdır.”
TEK MEKANLI İMALLER LİSTESİNDE
Son kelam: Tom Hardy’nin oynadığı tek mekânlı ruhsal dram ‘Locke’, Ryan Reynolds’ın oynadığı ‘Toprak Altında’, Colin Farrel’ın oynadığı ‘Telefon Kulübesi’ yahut Black Mirror serisinin ‘Beyaz Ayı’ kısmı üzere zihinleri zorlayan üretimleri sevdiyseniz, Fuqua’nın 11 günde çektiği Gyllenhall’ın tek kişilik gösterisini de keyifle izleyeceğiniz kesin. Nic Pizzolatto’nun senaryosundan sinemaya uyarlanan 2021 Amerikan cürüm tansiyon sinemada Gyllenhall’in mesai arkadaşını Adrian Martinez canlandırıyor. Telefonda yardım isteyen anne Emily Lighton karakterini Rilley Keough, çavuş Bill Miller karakterini Ethan Hawke, ortağı Rick’i ise Eli göree seslendiriyor. Sineması Netflix’te izleyebilirsiniz.