Jale Özgentürk: Müjde değil hedef vakıf üniversitelerini doldurmak Cumhuriyet’ten Jale Özgentürk’ün yazısı
Türkiye’de ilkokuldan üniversiteye kadar tüm eğitim sistemi rayından çıkmış bir tren üzere. Malumunuz kabinelere Ulusal Eğitim Bakanı dayanmıyor. En epey bakan değiştiren bakanlıkta, her yeni bakan geldiğinde ıslahat ve ihtilal sözcükleri havada uçuşuyor. daha sonra bundan evvelki bakanın yaptığı her şey çöpü boyluyor. Islahat ve ihtilal diye sunulan evvelki kavramlar strateji evraklarından, raporlardan bir çırpıda siliniveriyor.
Bugünlerde bir daha bir bakan değişikliği yapılmışken, yeni bir “ben yaptım oldu” sonucu alındı eğitimde. Tercihlerini yapma evresinde olan üniversite adayları için MHP Genel Lideri Devlet Bahçeli’nin isteğiyle TYT barajı puanı 140’a, AYT barajı puanı ise 170’e düşürüldü. Karar her ne kadar gençlere müjde olarak sunulsa da asıl amaç plansızca açılan vakıf üniversitelerinin dolmayan kontenjanlarını doldurmak üzere görünüyor!
Türkiye’de her yıl 2.5 milyon genç üniversite kapılarına yığılıyor. Bu öğrencilerden ise yalnızca yaklaşık 450 bini 4 yıllık bir üniversiteye kayıt yaptırabiliyor. Ülkenin geleceğine istikamet verecek gençleri yetiştirmesi gereken üniversiteler ise Türkiye’de ne yazık ki birer ticarethaneye dönüşmüş durumda.
Türkiye’de 1955’te yalnızca 3 üniversite vardı. 1980’lerde Turgut Özal’ın teşebbüsüyle vakıf üniversiteleri açılmaya başlandı. 2002’de AKP iktidara geldiğinde devlet ve vakıf üniversitelerinin sayısı 76’ydı. Bugün bu sayı 287’ye ulaştı. Bunların 78’i vakıf üniversitesi. Vakıf üniversitelerinin yüzde 70’i 2003 yılından daha sonra kurulmuş.
Menderes her mahalleye bir milyoner sloganını geliştirmişti, 12 Eylül daha sonrasının söylemi de her ile bir üniversite oldu. İşte “Her ile üniversite politikası” bugünlerin üniversite diplomalı genç işsizliği sıkıntısının da ana kaynağı.
BEŞ ÜNİVERSİTELİDEN BİRİ İŞSİZ
TÜİK, Türkiye’de genç işsiz oranını yüzde 22 olarak deklare etti. Genç İşsizler Platformu’nun deklare ettiğı rapor ise diplomalı genç işsizlerin durumunu ortaya seriyor. Raporda yer alan vurgular şu biçimde:
– 960 bin üniversite mezunu işsize ek olarak 1 milyon 269 bin mezun işgücünde dahi yer almamakta ve iktisaden atıl kalmaktadır.
– Son devirde artan üniversite sayısı ile üniversiteli çalışan sayısı da artmıştır. Ancak bu çalışanlarda kendi mesleklerinde değil, vasıfsız işlerde çalışma yaygındır.
– bu vakitte mezun sayısındaki büyük patlama üniversiteli işsizliğine niye olmuş ve yüzde 20,3 oran ile beş üniversiteliden 1’i işsiz kalmıştır.
– İşe birinci giriş fiyatları taban fiyat seviyesinde ve kimi vakit altında kalmaktadır, ayrıyeten kayıt dışı çalışma çok yaygındır.
– Gençlerin yüzde 30.9’u ekonomik faaliyetlere katkı verememekte hem de eğitim yahut staj yoluyla kendisini geliştirememektedir.
Yapılan araştırmalar ve ömrün kendisi gösteriyor ki “her ile bir üniversite projesi” diplomalı genç işsiz üreten bir yapının asıl sorumlusu!
Yalnızca gençlerin geleceğini değil, akademik yapıyı da tehdit ediyor. Bu sistemin artık gözden geçirilmesi gerekirken kontenjan dolsun diye kalitesi sorgulanan okullar destekleniyor. Dünya artık yok olan mesleklerden, dijitalleşmeden kelam ediyor. Türkiye’de işverenlere nazaran işsizlik yok, iş beğenmeyen gençler var.
Kayıt dışı köle nizamıyla göçmen çalıştıran işverenlerin bu problemleri düşünmesini beklemek tahminen hayal fakat ülkeyi yönetenler ve yönetmeye talip olanlar harekete bir geçse…
Türkiye’de ilkokuldan üniversiteye kadar tüm eğitim sistemi rayından çıkmış bir tren üzere. Malumunuz kabinelere Ulusal Eğitim Bakanı dayanmıyor. En epey bakan değiştiren bakanlıkta, her yeni bakan geldiğinde ıslahat ve ihtilal sözcükleri havada uçuşuyor. daha sonra bundan evvelki bakanın yaptığı her şey çöpü boyluyor. Islahat ve ihtilal diye sunulan evvelki kavramlar strateji evraklarından, raporlardan bir çırpıda siliniveriyor.
Bugünlerde bir daha bir bakan değişikliği yapılmışken, yeni bir “ben yaptım oldu” sonucu alındı eğitimde. Tercihlerini yapma evresinde olan üniversite adayları için MHP Genel Lideri Devlet Bahçeli’nin isteğiyle TYT barajı puanı 140’a, AYT barajı puanı ise 170’e düşürüldü. Karar her ne kadar gençlere müjde olarak sunulsa da asıl amaç plansızca açılan vakıf üniversitelerinin dolmayan kontenjanlarını doldurmak üzere görünüyor!
Türkiye’de her yıl 2.5 milyon genç üniversite kapılarına yığılıyor. Bu öğrencilerden ise yalnızca yaklaşık 450 bini 4 yıllık bir üniversiteye kayıt yaptırabiliyor. Ülkenin geleceğine istikamet verecek gençleri yetiştirmesi gereken üniversiteler ise Türkiye’de ne yazık ki birer ticarethaneye dönüşmüş durumda.
Türkiye’de 1955’te yalnızca 3 üniversite vardı. 1980’lerde Turgut Özal’ın teşebbüsüyle vakıf üniversiteleri açılmaya başlandı. 2002’de AKP iktidara geldiğinde devlet ve vakıf üniversitelerinin sayısı 76’ydı. Bugün bu sayı 287’ye ulaştı. Bunların 78’i vakıf üniversitesi. Vakıf üniversitelerinin yüzde 70’i 2003 yılından daha sonra kurulmuş.
Menderes her mahalleye bir milyoner sloganını geliştirmişti, 12 Eylül daha sonrasının söylemi de her ile bir üniversite oldu. İşte “Her ile üniversite politikası” bugünlerin üniversite diplomalı genç işsizliği sıkıntısının da ana kaynağı.
BEŞ ÜNİVERSİTELİDEN BİRİ İŞSİZ
TÜİK, Türkiye’de genç işsiz oranını yüzde 22 olarak deklare etti. Genç İşsizler Platformu’nun deklare ettiğı rapor ise diplomalı genç işsizlerin durumunu ortaya seriyor. Raporda yer alan vurgular şu biçimde:
– 960 bin üniversite mezunu işsize ek olarak 1 milyon 269 bin mezun işgücünde dahi yer almamakta ve iktisaden atıl kalmaktadır.
– Son devirde artan üniversite sayısı ile üniversiteli çalışan sayısı da artmıştır. Ancak bu çalışanlarda kendi mesleklerinde değil, vasıfsız işlerde çalışma yaygındır.
– bu vakitte mezun sayısındaki büyük patlama üniversiteli işsizliğine niye olmuş ve yüzde 20,3 oran ile beş üniversiteliden 1’i işsiz kalmıştır.
– İşe birinci giriş fiyatları taban fiyat seviyesinde ve kimi vakit altında kalmaktadır, ayrıyeten kayıt dışı çalışma çok yaygındır.
– Gençlerin yüzde 30.9’u ekonomik faaliyetlere katkı verememekte hem de eğitim yahut staj yoluyla kendisini geliştirememektedir.
Yapılan araştırmalar ve ömrün kendisi gösteriyor ki “her ile bir üniversite projesi” diplomalı genç işsiz üreten bir yapının asıl sorumlusu!
Yalnızca gençlerin geleceğini değil, akademik yapıyı da tehdit ediyor. Bu sistemin artık gözden geçirilmesi gerekirken kontenjan dolsun diye kalitesi sorgulanan okullar destekleniyor. Dünya artık yok olan mesleklerden, dijitalleşmeden kelam ediyor. Türkiye’de işverenlere nazaran işsizlik yok, iş beğenmeyen gençler var.
Kayıt dışı köle nizamıyla göçmen çalıştıran işverenlerin bu problemleri düşünmesini beklemek tahminen hayal fakat ülkeyi yönetenler ve yönetmeye talip olanlar harekete bir geçse…