Sovyetler Birliği’nde, 1959 yılının 27 Ocak’ında Ural Dağları’nın kuzebir daha bir keşif gezisi için yola koyulan 9 öğrenci kayboldu. Maksatları Gora Otorten Dağı’na ulaşmaktı. Fakat lokal Mansice lisanında “Ölüm Dağı” manasına gelen Kholat Syakhl Dağı’nın dondurucu yamaçlarda hayatlarını yitirdiler.
Grubun kaybolması ve ölmesiyle ilgili birfazlaca teori ortaya atılmıştı. İsviçreli iki bilim insanı Alexander Puzrin ve Johan Gaume, 9 kişilik bir öğrenci takımının uzaylılar yahut saklı askeri deneyler yüzünden değil, katman çığı ismi verilen bir tabiat olayı niçiniyle öldüğüne dair görüntülü deliller sundu.
ÇIĞ OLABİLECEĞİNİ KANITLADILAR
Independent Türkçe’de yer alan bir habere göre, Keşif seyahatlerinde elde edilen ve ikilinin bilimsel makalede sunduğu bu deliller, düşünülenin tersine bölgede çığ oluşabileceğini takviyeler nitelikte. bu biçimdelikle bilim insanları, dağcıların efsanelere bahis olan mevtini aydınlatmaya bir adım daha yaklaştı.
Çığ fikri aslında uzak bir ihtimal üzere görünüyordu zira bununla çelişen bir epeyce gösterge mevcuttu. Öncelikle kurtarma grubu olayın gerçekleştiği yerde bir çığa dair hiç bir ispat bulamamıştı ve yamacın açısı kolay bir çığ için gereğince dik değildi. Tırmanışçıların göğüs ve kafataslarındaki faydalanmalar da tipik çığ kurbanlarında bulunanlarla örtüşmüyordu.
Fakat iki bilim beşerinin araştırmasında, az görülen bu çeşit katman çığlarının Dyatlov hadisesinde ölenlere emsal faydalanmalara niye olabileceği söz edilmişti.
Bilim insanlarının tezlerinde şu tabirler yer aldı:
4 kritik faktör birleşince, nispeten küçük bir kar katmanının direkt çadırın üzerine yığılabileceğini gösterdik. Bu faktörlerden birincisi, çadırın, kampçıları rüzgardan muhafazası için daha dik bir yokuştaki çıkıntının altına kurulması. İkinci faktör, üst gitgide incelen bir kar katmanının bulunduğu, bölgesel açıdan daha dik olan kamp noktasına paralel uzanan zayıf kar katmanı. Üçüncüsü, kümenin çadır kurmak için kar levhasında oluşturduğu kesinti. Son faktör de çadırın üzerindeki çıkıntıda kar birikimine yol açan güçlü katabatik rüzgarların niye olduğu gecikmeli kırılma.
Puzrin ve Gaume, “Dyatlov kurtarma takımının olaydan 3 hafta daha sonra bir çığ belirtisi bulamamasına şaşmamalı” sözlerini kullandı.
İkiliye nazaran bu, orada daha evvel niye çığ delilleri bulunamadığını açıklıyor. Küçük levha çığlarının izlerinin birkaç saat ortasında kaybolduğunu vurgulayan grubun raporunda çığ tehlikesi şu biçimde söz edildi:
“Bölge açıkça çığa eğilimli. 1 Şubat 1959 gecesi çığ tehlikesi gerçekti.”
Grubun kaybolması ve ölmesiyle ilgili birfazlaca teori ortaya atılmıştı. İsviçreli iki bilim insanı Alexander Puzrin ve Johan Gaume, 9 kişilik bir öğrenci takımının uzaylılar yahut saklı askeri deneyler yüzünden değil, katman çığı ismi verilen bir tabiat olayı niçiniyle öldüğüne dair görüntülü deliller sundu.
ÇIĞ OLABİLECEĞİNİ KANITLADILAR
Independent Türkçe’de yer alan bir habere göre, Keşif seyahatlerinde elde edilen ve ikilinin bilimsel makalede sunduğu bu deliller, düşünülenin tersine bölgede çığ oluşabileceğini takviyeler nitelikte. bu biçimdelikle bilim insanları, dağcıların efsanelere bahis olan mevtini aydınlatmaya bir adım daha yaklaştı.
Çığ fikri aslında uzak bir ihtimal üzere görünüyordu zira bununla çelişen bir epeyce gösterge mevcuttu. Öncelikle kurtarma grubu olayın gerçekleştiği yerde bir çığa dair hiç bir ispat bulamamıştı ve yamacın açısı kolay bir çığ için gereğince dik değildi. Tırmanışçıların göğüs ve kafataslarındaki faydalanmalar da tipik çığ kurbanlarında bulunanlarla örtüşmüyordu.
Fakat iki bilim beşerinin araştırmasında, az görülen bu çeşit katman çığlarının Dyatlov hadisesinde ölenlere emsal faydalanmalara niye olabileceği söz edilmişti.
Bilim insanlarının tezlerinde şu tabirler yer aldı:
4 kritik faktör birleşince, nispeten küçük bir kar katmanının direkt çadırın üzerine yığılabileceğini gösterdik. Bu faktörlerden birincisi, çadırın, kampçıları rüzgardan muhafazası için daha dik bir yokuştaki çıkıntının altına kurulması. İkinci faktör, üst gitgide incelen bir kar katmanının bulunduğu, bölgesel açıdan daha dik olan kamp noktasına paralel uzanan zayıf kar katmanı. Üçüncüsü, kümenin çadır kurmak için kar levhasında oluşturduğu kesinti. Son faktör de çadırın üzerindeki çıkıntıda kar birikimine yol açan güçlü katabatik rüzgarların niye olduğu gecikmeli kırılma.
Puzrin ve Gaume, “Dyatlov kurtarma takımının olaydan 3 hafta daha sonra bir çığ belirtisi bulamamasına şaşmamalı” sözlerini kullandı.
İkiliye nazaran bu, orada daha evvel niye çığ delilleri bulunamadığını açıklıyor. Küçük levha çığlarının izlerinin birkaç saat ortasında kaybolduğunu vurgulayan grubun raporunda çığ tehlikesi şu biçimde söz edildi:
“Bölge açıkça çığa eğilimli. 1 Şubat 1959 gecesi çığ tehlikesi gerçekti.”