EZGİ HOTALAK
İstanbul’a, tarihe, yüzyıllık bir geçmişe sahip çıkmaya çalışırkilk evvel yüceltilen, daha sonra kara bir böcek üzere üstüne basılıp ezilen bir kahraman. Y neslinin yitik tiplerinden biri Efes Katipoğlu; vefat eden babasının anısı ve annesiyle birlikte Ankara Ayrancı’da yaşayan, toplumsallıktan uzak edebiyata yakın hayatında bir an evvel atanmayı bekleyen, elinde baba mirası bir solculuk ve Broadway’inden öbür bir şeyi olmayan bir avukat. Uzatmalı işsizliği TCDD’ye memur olarak atanmasıyla son bulunca kendini Haydarpaşa Garı’nda buluyor. Bir anda Baba Ali ve Yağmur ile dolan ömrü ‘anlam’ kazanmaya başlıyor. Efes’in atanır atanmaz Haydarpaşa Garı’nın üst katında yangından kıl hissesi kurtulmuş ve is kokusundan dolayı kimsenin oturmak istemediği boğaz görünümlü bir odaya yerleşmek için ısrar etmesi tesadüf değil. Adeta onun yıkık hayatının bir prototipi bu oda. Büyük bir yangın geçirmiş odada kalan dayanılmaz is kokusunu kıymetli yağlı boyalar ve kokularla bastırmaya çalışıyor Efes. Tıpkı yitik benliğini bu yeni iş, Baba Ali’nin dostluğu, Yağmur’un aşkı ve girdiği küçük solculuk oyunları ile bastırmaya çalıştığı üzere.
PARİS’TEN İSTANBUL’A VAKİTTE SEYAHAT
Haydarpaşa’nın trenleri üzere, başlarda her şey rayında gidiyor. Baba Ali ile girilen edebiyat ve sinema sohbetleri, Yağmur’un gecikmeli de olsa bir dilim kek ve küçük bir notla gelen itirafı, dünyanın kederlerinin unutulduğu Moda akşamları… Hepsi Paris’ten kalkıp İstanbul’a uzanan bir tren seyahatiyle seyir değiştirmeye başlıyor. Son seferinin üzerinden 40 yıl geçen Orient Ekspres’i anmak emeliyle kelam konusu trenle Paris’ten İstanbul’a düzenlenen yıl dönümü seferinin onlarca konuğundan biri de Efes ve Yağmur oluyor. Bir vakit treni üzere ikiliyi 1900’lü senelera götüren bu nostaljik sefer, trenin sahibi Jacques Ferdinand ile tanışmalarına kadar çok romantik geçiyor. Ancak Ferdinand’ın gizemli kişiliği ve toplumsal sınıflar, sosyalizm ve ihtilal üzerine yaptığı sohbetler Efes’in aklını karıştırmaya başlıyor. Bu noktada karşı argümanlarla ilerleyen sohbet doyurucu olsa da öykünün ortasında havada kalmaktan yazık ki kurtulamıyor. Ancak seyahat sona erip tren İstanbul’a döndüğünde yaşananlar ve Efes’in olaylar karşısındaki ruhsal gelişimi bu eksikliği örtmeye yetiyor.
BÜTÜN İMTİHANLAR SON DURAKTA BAŞLAR
Orient Ekspres son durak Sirkeci’ye vardığında gerçekliğe dönüş de başlıyor. Haydarpaşa’nın artık gar olarak hizmet vermeyeceği kulaktan kulağa yayılırken Efes kendini birden Kadıköy Habitat Projesi’nin ortasında buluyor. Karşısında ise ihaleyi kapmak için aç gözlerle bekleyen Jacques Ferdinand… Tarihi garın kültür, sanat ve turizm için yenileneceği ve trensiz kalacağı bu projede kamuyu temsilen nazaranvlendirilmek onun için sancılı günlerin de başlangıcı oluyor. ömrüne mana katan Haydarpaşa’yı bir burjuvaya kaptıracak olmak hiç de adil gelmiyor.
İstanbul’a, tarihe, yüzyıllık bir geçmişe sahip çıkmaya çalışırkilk evvel yüceltilen, daha sonra kara bir böcek üzere üstüne basılıp ezilen bir kahraman. Y neslinin yitik tiplerinden biri Efes Katipoğlu; vefat eden babasının anısı ve annesiyle birlikte Ankara Ayrancı’da yaşayan, toplumsallıktan uzak edebiyata yakın hayatında bir an evvel atanmayı bekleyen, elinde baba mirası bir solculuk ve Broadway’inden öbür bir şeyi olmayan bir avukat. Uzatmalı işsizliği TCDD’ye memur olarak atanmasıyla son bulunca kendini Haydarpaşa Garı’nda buluyor. Bir anda Baba Ali ve Yağmur ile dolan ömrü ‘anlam’ kazanmaya başlıyor. Efes’in atanır atanmaz Haydarpaşa Garı’nın üst katında yangından kıl hissesi kurtulmuş ve is kokusundan dolayı kimsenin oturmak istemediği boğaz görünümlü bir odaya yerleşmek için ısrar etmesi tesadüf değil. Adeta onun yıkık hayatının bir prototipi bu oda. Büyük bir yangın geçirmiş odada kalan dayanılmaz is kokusunu kıymetli yağlı boyalar ve kokularla bastırmaya çalışıyor Efes. Tıpkı yitik benliğini bu yeni iş, Baba Ali’nin dostluğu, Yağmur’un aşkı ve girdiği küçük solculuk oyunları ile bastırmaya çalıştığı üzere.
PARİS’TEN İSTANBUL’A VAKİTTE SEYAHAT
Haydarpaşa’nın trenleri üzere, başlarda her şey rayında gidiyor. Baba Ali ile girilen edebiyat ve sinema sohbetleri, Yağmur’un gecikmeli de olsa bir dilim kek ve küçük bir notla gelen itirafı, dünyanın kederlerinin unutulduğu Moda akşamları… Hepsi Paris’ten kalkıp İstanbul’a uzanan bir tren seyahatiyle seyir değiştirmeye başlıyor. Son seferinin üzerinden 40 yıl geçen Orient Ekspres’i anmak emeliyle kelam konusu trenle Paris’ten İstanbul’a düzenlenen yıl dönümü seferinin onlarca konuğundan biri de Efes ve Yağmur oluyor. Bir vakit treni üzere ikiliyi 1900’lü senelera götüren bu nostaljik sefer, trenin sahibi Jacques Ferdinand ile tanışmalarına kadar çok romantik geçiyor. Ancak Ferdinand’ın gizemli kişiliği ve toplumsal sınıflar, sosyalizm ve ihtilal üzerine yaptığı sohbetler Efes’in aklını karıştırmaya başlıyor. Bu noktada karşı argümanlarla ilerleyen sohbet doyurucu olsa da öykünün ortasında havada kalmaktan yazık ki kurtulamıyor. Ancak seyahat sona erip tren İstanbul’a döndüğünde yaşananlar ve Efes’in olaylar karşısındaki ruhsal gelişimi bu eksikliği örtmeye yetiyor.
BÜTÜN İMTİHANLAR SON DURAKTA BAŞLAR
Orient Ekspres son durak Sirkeci’ye vardığında gerçekliğe dönüş de başlıyor. Haydarpaşa’nın artık gar olarak hizmet vermeyeceği kulaktan kulağa yayılırken Efes kendini birden Kadıköy Habitat Projesi’nin ortasında buluyor. Karşısında ise ihaleyi kapmak için aç gözlerle bekleyen Jacques Ferdinand… Tarihi garın kültür, sanat ve turizm için yenileneceği ve trensiz kalacağı bu projede kamuyu temsilen nazaranvlendirilmek onun için sancılı günlerin de başlangıcı oluyor. ömrüne mana katan Haydarpaşa’yı bir burjuvaya kaptıracak olmak hiç de adil gelmiyor.